Şu an Singapur hava alanından yazıyorum, birazdan Bangkok’a, üçüncü defa oluyor, döneceğiz. Burada dört gece kaldık. Üç buçuk gün alışveriş merkezine doyduk.
Singapur’da bedava İnternet varmış ama bugün havalimanında farkına vardık. Cep telefonunda Malezya’dan aldığım sim kart takılıydı, bedava İnternet için şifre isteyin diye mesaj geliyordu ama bir türlü şifre vermiyordu. Telsim yani Vodafone Türkiye sim kartını takınca hemen şifre geldi, hem cepten, hem laptoptan İnternet’e girdik.
Kuala Lumpur’a geldiğimiz gece Arzu yer ayırttığı otobüs şirketinin, bu işleri hep o takip ediyor, ben turistlik yapıyorum, şehrin epey dışında olduğunu öğrenmiş. Tren’de yer var ama kredi kartlarını kabul etmiyor. Erkenden gidelim dedik. Ama saatlerde, zırt pırt bir ileri bir geri almaktan, bir karışıklık oldu. Saat sekizde uyandığımızda trenin kalkmasına on beş dakika vardı.
Aldık çantaları yollandık şehir içindeki otobüs terminallerinden birine. Ortalık ana baba günü, Borneo adası olayından sonra otobüslere biraz temkinli yaklaşıyoruz. Neyse bir şirketin first class’ından son kalan yerlerini aldık. Bizi otobüsün kalktığı başka bir terminale yolladılar. Otobüs süper. Açık söyleyeyim ben ömründe böyle bir otobüse ilk defa bindim. Üç sıra yayla gibi koltuklar, her koltukta televizyon, yemek servisi, hostesimizde var. Bunu yapmak için koltuk sayısını yirmi beşe düşürmüşler. Yollar da güzel.
Bir sıkıntı, kuralların çok sıkı olduğu Singapur sınırı, orada bize bir şey demediler, yoksa ülkeye sakız sokmak, fazla sigara falan, korkunç cezaları var. Uyarıları okuyunca, bu ülkeye isteseler kimseyi almazlar onu anladım. Bir İranlı çift vardı, onları bayağı aradılar. Biz de epey beklemek zorunda kaldık. Daha sonra bu İranlı kız bana Türkçe bir şey sordu. “Azeri misin?” dedim. “Yok” dedi. Türkçeyi, Türkiye televizyonlarından öğrenmiş.
Singapur’a varınca orada yaşayan arkadaşlarla buluştuk. Sonra kalma işini hallettik. Bu üç aylık gezide en pahalı kaldığımız yer burası oldu, onu da zor bulduk. (80 YTL civarında). Daha sonra keşfettik, Backpacker otelleri genellikle Hint Mahallesinde imiş. Çoğu dormitorio şeklinde ve pahalı sayılır.
Singapur hakkında fazla bir şey söylemek gerekmiyor, gökdelenlerden oluşmuş bir şehir devlet. Kişi başı milli gelir her ne kadar 35 000 dolar olsa da, halkın ortalama aylık geliri 1000-1500 YTL civarında, bu pahalı bir şehir olan Singapur’da insanları, gazetelerden anladığımıza göre, bayağı zorluyor. Nüfus ağırlığı Çinlilerde, Malaylı Müslümanlar ve Hintliler de onları tamamlıyorlar.
Buraya turistler alışverişe geliyorlar, dünyanın kalburüstü tüm markaları burada arz-ı endam ediyor. Açık söylemek gerekirse marka ürün almak için uygun bir yer, biraz sağa sola bakılırsa, seri sonları falan, bayağı ucuz şeyler bulunuyor. Bir arkadaşımız Diesel ayakkabıyı 30 YTL’ye aldı ki, burada bir başka mağazada 80YTL, sanırım Türkiye’de en az 150-200YTL’dir,
Normal fiyatlar ise, mesela 200 YTL olan bir Nike modeli 120 YTL’ye bulunuyor. Gerçi bu fiyat tüm uzak doğuda hemen hemen böyle. Bir de burada taklit olayı anladığımız kadarı ile yok. Singapur devleti bu konuda çok dikkatli.
Görülecek yerler, Sentosa adası, Akvaryum, Çin Mahallesi falan. Aslında pek öyle ahım şahım değil ama turistler bir kere gelince, ne yapsınlar takılıyorlar.