Dün Kerala Resmi Turizm Ofisinden bugün için tur almıştık. Kerala Eyaletinin sloganı “God’s own country” yani Tanrının ülkesi, niye böyle demişler bilmiyorum, vardır bir nedeni. Munnar, Kerala eyaletinin küçük bir şehri. Özellikle çay üretimi ile tanınıyor. Burada çay tarımını 1880’lerde İngilizler başlatmış, bir 20 sene önce de Tata firması büyük bir bölümünü onlardan satın almış. Yani dağları taşları kaplayan çaylıklar bir kaç firmaya ait, bizdeki gibi her ailenin kendi toprağı yok. Köylüler günde 5-10 liraya köle gibi çalışıyorlar, çaylıkların kenarlarında bulunan barakalarda yaşıyorlar.
Bugün saat 10.00’da yakında bulunan turizm ofisinden turumuz başladı. İlk önce bir çaylığın kenarında durduk. Bir kaç fotoğraf çektik. İkinci durak fil gezintisi için oldu. Grupta 4 İngiliz, bir Alman, iki Türk ve iki tane de Hintli var. Ekstra olan fil turunu sadece Hintliler yaptı, biz turistler baktık. Fille gezmeye gelenlerin çoğu, özel arabaları, cipleri ile gelmiş şehirli Hintlilerdi. Daha önce durduğumuz ve sonra duracağımız yerlerde çoğunluk bu yerel turistlerde idi.
Üçüncü durak bir baraj oldu. Beton barajın gövdesinde yürüdük, fotoğraf çektik ve bir sonraki durağa hareket ettik. Dördüncü ziyaret yeri, 1950 rakımdaki Top Hill View denilen yer. Burada da dağ manzaralarını seyre daldık. Tam uç tarafa gitmek için 15 rupi ödeniyor ve bayağı bir iniş var. Bulunduğumuz yerden 2500 rakımda dünyanın en yüksek noktasındaki çaylıklar görülüyor (rehber öyle dedi). Bizde, Karadeniz’de çay tarımı deniz seviyesinden sanırım 500 metreye kadar yapılabiliyor. Burada ise 900 rakımdaki Kumily’den başladık, bu çıktığımız 2000 metreye kadar çaylıklar gördük.
Sonra yine bir baraj kenarında durduk. Aldığımız çikolatalı bar, Şölen marka “Made in Turkey” çıktı. Burada at binme olayı vardı ama kimse yapmadı. Oradan “Eko noktası” denilen yere geçtik. Nehir kenarında bağırıyorsun, eko yapıyor… Yani şu gördüğümüz şeylerin bin misli Türkiye’de bulunuyor. Ama bunları turistlere pazarlamak hiç aklımıza gelmiyor. Gerçi bu tura adam başı 10 TL para verdik. Türkiye’de bu paraya hiç bir yerde tur yapılmıyor.
Öğlen Munnar’a dönüp bir yemek molası verdik. Damak tadımıza yakın iki seçenek vardı. Temiz görünen birini tercih ettik ama işte. Bu durumlarda “Vegetable Noodle” yiyorum. Hindistan’da gerçek noodle geleneği olmadığından spagetti makarna kullanıyorlar. İşte sebzeli makarna gibi bir şey oluyor.
Yemekten sonra yine yüksek bir kaç noktaya gidip çaylık fotoğrafları çektik ve saat 17’de turu bitirdik. Gerçi bir yer daha varmış ama şu an hayvanların üreme zamanı olduğundan ziyaret edemedik.
Son durakta Hintli turist ile Avrupalı hatunlar muhabbete daldılar. Otel fiyatlarından konuşurken, Hintli amcam pahalı yerlerde kaldığını söyledi. Sonra da burada Hindistan’da “zenginsen söyleyeceksin, sana saygı duyarlar” dedi. Avrupalı hatunlar biz de öyle değil falan derken “Hindistan dünyanın en büyük gerçek demokrasisi” diye de ekledi. Örnek “şimdi istersem buraya caddenin ortasına çişimi yaparım, kimse de bir şey demez. Avrupa da sana bunu asla yaptırmazlar” diyerek son noktayı koydu. Adam endüstri mühendisi gibi bir şey, hemen hemen tüm Avrupayı da dolaşmış. Milletle dalga mı geçiyordu ciddi mi idi anlamadım. Gündüz konuşurken Afrika’da çok fakir olduğundan falan bahsediyordu, sanki Hindistan çok farklıymış gibi. Bizdeki şehirli kısmısı da Türkiye mevzu açılınca yabancılara her yeri Nişantaşı gibi anlatır.. o hesap…
Munnar; böyle dağ başında güzel manzaraların olduğu bir yer ama Kumily’i gördükten sonra görülmese çok bir şey kaybedilir mi, emin değilim. Gezginiz ya geziyoruz. Yarın Kochi’ye doğru yola çıkacağız. Tekrar sahile dönüyoruz. Sonrası ise pek belli değil. Biraz tren durumlarına bağlı. Görmek istediğimiz bir kaç yer vardı ama çok ters olursa atlayabiliriz…
Müthiş, ayağına, gözünü sağlık.