Önceki gün Rio Dulce’den otobüse bindik, Honduras’a geldik. Bileti yerel bir şirketten aldık. Zaten yolda karşılıklı iki tane var. Daha lüks gözüken sadece sınıra kadar gidiyormuş. Bizi karşı firmaya yolladı. Bilet ücreti Honduras’ın San Pedro de Sula şehrine kadar 135 quetzales.
Otobüs saat onda, tam saatinde geldi. Bir kaç kişi ayakta kaldı. Ama bu zaten bağlantı içinmiş, sadece yirmi dakika kadar gittik. Bizim asıl götürecek olan, başkent Guatemala City’de gelen Maya de Oro turizmin otobüsüne biraz beklemeden sonra aktarma yaptık.
Tekrar Honduras
Yine kuzeye çıktık, geçen Puerto Cortés’e giderken geçtiğimiz sınır kapısından geçtik. Honduras’a girerken bir daha üç dolar ödedik. Adam bu fiş önemli, kaybedersen çok cezası var diye yine pasaporta zımbalamaya kalktı. Ben de bu dünyanın en pahalı pasaportu, merak etme kaybetmem, diyerek zımbalatmadım.
Söyledikleri gibi saat üç gibi San Pedro de Sula’nın yeni yapıldığı belli olan modern otogarına geldik. AVM tarzı yapmışlar. Ama mağazaların olduğu alt bölüme inmedik. Aslında oradan bozulan fotoğraf makinesi yerine bir tane alabilirdim, otobüse bindikten sonra aklıma geldi.
Yemek bölümünde Burger King, Pizza Hut gibi uluslararası yerler yanında yerel işletmeler de var. Burger King’de Whooper menü 10 lira kadar. Ben yerel bir yerden karides, yanına iki seçmeli, makarna, pilav ya da salata gibi olandan yedim. 75 lempiras verdim, yani yaklaşık altı lira.
Ceiba için Diana Express’den 115 HNL’ye (Honduras Lempirası) bilet aldık. Otobüs 16.30’da kalkıyor.
Otobüse binerken silahlı bir güvenlik elemanı silah araması yaptı. Geçen gördüğümüz, konuştuğum insanların söylediği gibi burası Guatemala gibi değil, durum biraz daha vahim.
Yolda yeni yapılmış modern bir mola yerinde durduk. Guatemala ile karşılaştırırsak Honduras daha zengin gözüküyor ama güvenlik olarak daha sıkıntılı. Herkes özellikle ABD’nin son yıllarda mafyavari tipleri sınır dışı ettiğini, geri dönen bu tiplerin de bildikleri tek işi, çete, soygun, adam öldürmeyi burada devam ettirdiklerini, bu nedenle son yıllarda durumun çok kötü olduğunu söylüyor.
Yolculuk üç saat dediler ama beş saat sonra Ceiba’ya vardık. İlk olarak bir taksi ile Banana hostele gittik. Dolu, idi. Taksicinin de söylediği ikinci seçeneği denedik. Rotterdam hostelde yer vardı. İngiliz bir eleman da bizle birlikte idi. Üç kişilik bir odada kaldık. Adam başı 150 lempiras ödedik. Taksi çift hostel yaptık diye 25+25 lempiras aldı. Hesapta uyanıklık yaptı, ama o yorgunlukla uğraşmak istemedik.
Roatan adası
Dün sabah yine taksi ile adam başı 40 lempiras ödeyerek limana gittik. Arkadaşlar daha dalış odaklı, Tayland’ın Koh Tao adasına benzeyen Útila adasına gittiler. Útila’da plaj olmadığından ben Roatán adasına gitmeyi tercih ettim. Bir de Rio Barrios’ta ayrıldığımız öbür arkadaş dün Roatán’a vardı, biraz da onunla takılayım.
Roatán adasına hızlı vapur gidiş dönüş 1124 lempiras. Tek gidiş yarısı, yani g/d almanın bir faydası yok ama almış bulundum.
Yolculuk bir buçuk saat sürüyor.
Útila ile Roatán arasında normalde sefer yok. Lonely Planet bir kaptanın yaptığını yazıyor ama burada bir taksici o kaptanın üç ay önce soygun için Útila’da öldürüldüğünü, seferlerin bittiğini söyledi. Bu durumda, bir adadan öbürüne gitmek için Ceiba’ya dönmek gerekiyor. Bu nedenle kaptanın ölümünde tekne şirketlerininde bir parmağı olabilir diye yorum yapanlar da var.
Roatán adası varınca plaj bölgesi West End’e gitmek için taksiler kapıyı otuz dolardan açtılar. Ben ana yola yürürken birisi dolmuş yaptığını yüz lempirasa götürdüğünü söyledi. Tamam dedim. Benim arkadaş ana yola kadar yürümüş, oradan iki minibüs yaparak daha da ucuza buraya gelmiş.
West End’e varınca arkadaşın kaldığı Valerie’s Youth Hosteli biraz sorma ile buldum. Taksici hostelin kapandığını söyledi ama arkadaşım kalıyor deyince bir şey diyemedi. Valerie’s dökülüyor, sanırım Roatán adasında bu halde kalan son yer. Taksicinin kapalı zannetmesine şaşırmamalı. Diğer yerler lükse kaçmış ve fiyatlar bayağı yüksek. Neyse, odaya 140 lempiras verdim ve doğru plaja..
